சில்லரை வணிகத்தில் பெருவியாபாரிகள்

இந்த பதிவில்  நான் சில்லரை வணிகத்தில் பெருவியாபாரிகளின் வருகை வாடிக்கையாளர்களுக்கோ அல்லது விவசாயிகளுக்கோ எவ்வித நன்மையும் தராது என்று கூறி இருந்தேன், அதை செல்வனும் சிலரும் கடுமையாக விமர்சனம் செய்தனர். ஆனால் சமீபத்தில் சிக்காகோவில் உள்ள ஒரு பல்கலைகழகம் (இந்த ஆய்வின் முடிவுகளை பற்றி சில மாதங்களுக்கு முன்பு Business World ஒரு கட்டுரை வெளியிட்டு இருந்தது, சுட்டி கிடைக்க வில்லை கிடைத்தால் தருகிறேன்.) செய்த ஆய்வில் இது உண்மை என்று நிரூபணம் ஆகி உள்ளது. அவர்களின் ஆய்வின் முடிவுகள் இதோ :1. பெரும் வியாபாரிகள் மற்றவர்களை விட 10% குறைவான விலையையே விவசாயிகளுக்கு அளிக்கின்றனர்.2. அவர்களின் விற்பனை விலையும் சற்று அதிகமாகவே உள்ளது.

3. பெரும் வியாபாரிகள் விரும்பும் பொருட்களை விவசாயிகள் விளைவிக்க சில இடங்களில் நிர்பந்திக்கப்படுகிறார்கள்.

4. விதைகள், உரங்களின் உபயோகம் வரை அவர்களின் ஆதிக்கம் விவசாயிகளின் மீது உள்ளது.

இதற்கு வியாபாரிகளின் பதிலை கேட்டால் வாயால் சிரிக்க மாட்டீர்கள்:

1. நாங்க விவசாயம் படித்தவர்களை வேலைக்கு வைத்துள்ளோம். — ஏட்டுச்சுரைக்காய் கறிக்கு உதவாது கதையாக, இவர்களின் படிப்பு விவசாயிகளின் அறிவுக்கு கால் தூசுக்கு கூட ஈடாகாது. மேலும் மெத்த படித்த மேதாவிகளின் பேச்சை கேட்டு நாம் மண்ணையும், விளை பொருட்களையும் ஏற்கனவே நஞ்சாக்கிவிட்டோம். போதும் மெத்த படித்த மேதாவிகளின் அறிவுரைகள்.  இவர்கள் விவசாயம் படித்தவர்களை வேலைக்கு வைத்துள்ளதால் விவசாயிகளுக்கு என்ன லாபம்? எப்படியும் இவர்களின் அறிவுரைகள் கம்பெனிகளுக்கு சாதகமாகத்தான் இருக்கும்.

2. நாங்க தரமான electronic scales(எலக்ட்ரானிக் எடை மெஷின்கள்), உபயோகம் செய்து பொருட்களை அளக்கிறோம் – வியாபார பிண்னணி உள்ள குடும்பத்தில் இருந்து வந்த எனக்கு இது அடுத்த ஜல்லியாக தெரிகிறது. முன்னாடி எல்லாம் விவசாயிகளை சுலபமாக ஏமாற்றி வந்தனர் ஆனால் இப்பொழுது அவர்கள் கடைக்கு கொண்டு வருவதற்கு முன்னரே பொருட்களை எடை போட்டு எடுத்து வருகின்றனர், எடை ஏமாற்றுவது எல்லாம் இப்பொழுது முடியாத காரியம்.3. நாங்க பொருட்களை வாங்கியவுடன் பணத்தை கொடுத்து விடுகிறோம் – எனக்கு தெரிந்த வரையில் சிறு வியாபாரிகள் கூட இதையே தான் செய்கின்றனர். விவசாயிகளிடம் எல்லாம் கடன் சொல்லி பொருட்களை வாங்க முடியாது. பொருளை எடை போட்ட உடன் காசு குடுத்து ஆக வேண்டும்.4. விவசாயிகளின் இடங்களுக்கே சென்று பொருட்களை கொள்முதல் செய்கிறோம் – இது எந்த அளவுக்கு சாத்தியம் என்று தெரியவில்லை, ஏனெனில் பெரிய விவசாயி என்றால் அவர்களின் இடத்துக்கு சென்று வாங்கலாம் சிறு விவசாயிகளிடமும் இவர்கள் இதை செய்கிறார்கள் என்று சொல்வது நம்பும்படியாக இல்லை. இந்த ஒரு காரணத்திற்காக 10% விலை குறைப்பு என்பது ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது.

நான் கூட இங்கே ரிலையன்ஸ், சுபிக்ஷா, Spencer போன்ற கடைகளில் பொருட்களை வாங்கியவன் என்ற முறையில் சொல்கிறேன், இவர்கள் சொல்வது போல காய்கறி எல்லாம் அவ்வுளவு freshஆக இல்லை, விலையும் சற்று கூடுதல் தான்.அதே போல மெதுவாக இவர்கள் டின்னில் பதப்படுத்தப்பட்ட உணவுகளை ஊக்குவிக்க ஆரம்பித்து விட்டார்கள். 

170. சில்லரை வணிகத்தில் பெரிய முதலாளிகளின் வரவு

சென்னை:”ஒரு கிலோ பழைய பத்திரிகை பேப்பர் 25 ரூபாய்க்கும், பழைய துணி ஒரு கிலோ 200 ரூபாய்க்கும், பிளாஸ்டிக், கண்ணாடி, லெதர் பொருட்கள் ஒரு கிலோ 75 ரூபாய்க்கும், பிளாஸ்டிக் பாட்டில்கள் மற்றும் பீர் பாட்டில்கள் 15 ரூபாய்க்கும் வாங்கப்படும்’ என “பிக் பஜார்’ என்ற நிறுவனம் அறிவித்துள்ளது பொதுமக்கள் மத்தியில் கடும் வரவேற்பை பெற்றுள்ளது.

சென்னை சாலிகிராமத்தில் உள்ள பிக்பஜாரில் “மெகா எக்ஸ்சேன்ஜ் ஆபர்’ திட்டத்தின் மூலம் பழைய பொருட்கள் அதிக விலைக்கு பெறப்படும் என அறிவிக்கப்பட்டுள்ளது. “பேன்டலுõன்ஸ் ரிடெயில் இந்தியா லிமிடட்’ நிறுவனத்தால் கோவையிலும் சென்னை சாலிகிராமத்திலும் இந்த கடை உள்ளது. பத்திரிகை, பிளாஸ்டிக் பாருட்கள், பழைய பேக், சூட்கேஸ்கள், செருப்பு, பழைய பாத்திரங்கள், தோல் பொருட்கள், பழைய துணி மற்றும் எலெக்ட்ரானிக்ஸ் உள்ளிட்ட பொருட் களை கொண்டு வருபவர்களிடம் இருந்து எடைக்கு பெற்றுக் கொண்டு அதற்காக நிர்ணயிக்கப்பட்ட விலையில் மற்ற பொருட்களை அளித்து வருகிறது.

ஒரு கிலோ பேப்பர் 25 ரூபாய்க்கும், பழைய துணி ஒரு கிலோ 200 ரூபாய்க்கும், பிளாஸ்டிக், கண்ணாடி, லெதர் பொருட்கள் ஒரு கிலோ 75 ரூபாய்க்கும், காலணிகள், சூட்கேஸ், பேக் உள்ளிட்ட பொருட்கள் ஒரு கிலோ 100 ரூபாய்க்கும், பர்னிச்சர் பொருட்கள் 75 ரூபாய்க்கும், பிளாஸ்டிக் பாட்டில்கள் மற்றும் பீர் பாட்டில்கள் 15 ரூபாய்க்கும் மற்ற பழைய பொருட்கள் கிலோ 20 ரூபாய்க்கும் எடுத்துக் கொள்ளப்படுகிறது. பழைய பர்னிச்சர்களில் சோபா செட் ஏழாயிரத்து 500 ரூபாய்க்கும், வாட்ரோப் 4 ஆயிரம் ரூபாய்க்கும் எடுத்துக் கொள்ளப்படுகின்றன. இவ்வாறு எடுத்துக் கொள்ளப்பட்ட பொருட்களுக்கான விலைக்கு டோக்கன்கள் கொடுக்கப்படுகிறது. டோக்கனை வாங்கிக் கொண்டு பிக் பஜார் கடைக்குள் செல்பவர்கள் டோக்கன் பணத்தை விட நான்கு மடங்கு மதிப்பிலான பொருட்கள் வாங்கவேண்டும் என்ற விதிமுறை உள்ளது. உதாரணமாக, பழைய பொருட்களுக்கு 200 ரூபாய்க்கான டோக்கன் கொடுக்கப்படும் போது, கடையில் 800 ரூபாய் மதிப்பிலான பொருட்கள் வாங்கவேண்டும். – நன்றி தினமலர்

சில்லரை வணிகத்தில் பெரிய நிறுவனங்களை அனுமதிப்பதால் உண்டாகும் பாதிப்பின் ஒரு முகத்தை பாருங்க. எப்படிங்க ஒரு கிலோ பழைய பேப்பரை கிலோ 25 ரூபாய்க்கு வாங்கினால் கட்டும்? இவர்களின் நோக்கமே சிறுவியாபாரிகளை ஒழித்து விட்டு ஆதிக்கம் செலுத்த வேண்டும் என்பது தான். சில்லரை வணிகத்தில் பெரிய நிறுவனங்களின் வருகையால் ஏற்படும் நிலை பற்றி இங்கே எழுதி இருக்கேன் பாருங்க.

164. சில்லரை வணிகத்தில் அந்நிய முதலீடுகளின் விளைவுகள்

சில்லரை வணிகத்தில் அன்னிய முதலீடுகளால் உண்டாகும் பயன்களை செல்வன் இங்கே ஒரு பதிவாக போட்டு இருக்கிறார். சில்லரை வணிகத்தில் அன்னிய முதலீடும், பெரிய நிறுவனங்களின் வருகையும் மேலோட்டமாக பார்த்தால் முதலில் வாடிக்கையாளர்களும், உற்பத்தியாளர்களும் பயன் அடைவதை போல் தெரிந்தாலும் தொலைநோக்கோடு அணுகினால் அவ்வாறு இல்லை எனப்புலப்படும். இதன் பயன்களாக கூறப்படுபவைகளும் அதன் உண்மை நிலவரங்களும்.

1. விவசாயிகள் மற்றும் உற்பத்தியாளர்களுக்கு நியாயமான விலை

இவர்கள் முதல் முதலில் வரும்பொழுது இது வேண்டுமானால் உண்மையாக இருக்கலாம், ஆனால் அப்படி அல்ல. முதலில் இவர்கள் monopoly ஏற்படுத்தும் வரை விவசாயிகளுக்கு நல்ல விலை கொடுக்கலாம் ஆனால் சிறுவியாபாரிகள் முற்றிலும் ஒழிந்த பிறகு பெரும் வியாபாரிகள் நான்கு அல்லது ஜந்து பேர் இறுதியில் சந்தையில் நிற்பார்கள் அப்பொழுது இவர்கள் குடுப்பது தான் விலை என்று ஆகிவிடும். ஏன்னெனில் விவசாயிகளுக்கும் இவர்களை விட்டால் வேறு வழியில்லை,

மேலும் விவசாயிகள் விளைவிப்பதை வாங்கும் நிலை மாறி இவர்கள் சொல்லுவதை விவசாயிகள் பயிரிடும் நிலைமை வந்து விடும். காலம் செல்ல செல்ல சிறு விவசாயிகளும் காணாமல் போயி கம்பெனி முறை பண்ணைகள் உருவாகிவிடும், அதன் பிறகு விவசாயிகள் அனைவரும் இவர்களிடம் பண்னை வேலைக்கு செல்ல வேண்டிய நிலை உருவாகிவிடும். இதே நிலைமை தான் சிறு உற்பத்தியாளர்களுக்கும்.

அமெரிக்காவில் நடைபெறுவதை போல விலை குறைவாக கிடைக்கிறது என்பதற்காக உள்ளுர் விவசாயிகள்/உற்பத்தியாளர்களை விட்டு அண்டை நாடுகளில் இருந்து பொருட்களை இறக்குமதி செய்யவும் இவர்கள் தயங்க மாட்டார்கள் (சட்டங்கள் போட்டு அதை தடுக்க நினைத்தாலும் நம்மூரில் அதிகாரிகளும் சட்டமும் எந்த அளவுக்கு வேலை செய்யும் என்பது நமக்கு தெரியாதது அல்ல).

2. உணவுப்பொருள் வீணாவதை தடுக்க விளை பொருட்கள் பதப்படுத்தப்படும்

இது ஒரு வகையில் நியாமான வாதமாக இருந்தாலும், பதப்படுத்தப்பட்ட உணவு வகையினால் ஏற்படும் வியாதிகள் எண்ணற்றவை, மேலும் விளைபொருட்கள் பல நாட்கள் கெடாமல் இருக்க மேல் மேலும் பல வகையான கிருமிகளும், Genetic வித்தைகளும் செய்யப்படும். அப்புறம் fresh என்பதன் பொருளையே மாற்றி American Fresh (இங்கு இவர்கள் fresh என்று கூறும் உணவுபொருட்கள் பெரும்பாலும் பதப்பட்ட உணவுகளே) என்று ஆகிவிடும்.

3. வாடிக்கையாளர்களுக்கு குறைந்த விலையில் பொருட்கள் கிடைக்கும்.

இந்த கூற்றிலும் சிறிதளவே உண்மை உள்ளது. சிறுவியாபாரிகளை ஒழிக்க இவர்கள் முதலில் under valueவில் பொருட்களை விற்பார்கள் பின்னார் சிறுவியாபாரிகள் ஒழிந்த பிறகு மிஞ்சும் பெரும் வணிகர்கள் தங்களுக்குள் கூட்டணி அமைத்துக்கொண்டு அவர்கள் வைத்ததே விலை என்று ஆகிவிடும். வாடிக்கையாளர்களுக்கும் அவர்களை விட்டால் வேறு வழி இருக்காது.

உதாரணத்துக்கு அமெரிக்காவை எடுத்துக்கொண்டால் எந்த ஒரு sectorலும் நான்கு அல்லது ஜந்து Chain of supermarketகளை தவிர வேறு options கிடையாது. உதாரணத்திற்கு மளிகை என்று எடுத்துக்கொண்டால் Kroger, Publix, WalMart, Target, Aldi இதை தவிர வேறு எதுவும் இருக்காது. அது போல Electronics என்று எடுத்துக்கொண்டால் Circuit City, Best Buy, CompUsa என ஒவ்வொரு துறையிலும் நான்கு அல்லது ஜந்து பெரு வியாபாரிகளே மிஞ்சுவர், அவர்கள் சொன்னது தான் விலை அது உற்பத்தியாளர்கள் ஆனாலும் சரி வாடிக்கையாளர்கள் ஆனாலும் சரி.

4. வேலைவாய்ப்புகள் பெருகும்

இது போன்ற கடைகள் துவங்கும் பொழுது இத்தனை ஆயிரம் வேலை வாய்ப்புகள் உருவாகும் என்று கூறுகின்றனர் ஆனால் இதனால் எத்தனை பேர் வேலை இழக்கின்றனர் என்று ஒருவரும் சொல்வதில்லை. மேலும் Walmart போன்ற நிறுவனங்களில் நிரந்தர வேலை என்பதே கிடையாது பெரும்பான்மையானோர் பகுதி நேர ஊழியர்களே. அதுவும் ஒரு மணி நேரத்துக்கு அந்த அந்த மாநிலங்களில் கட்டாயமாக்கப்படும் குறைந்த பட்ச ஊதியமே வழங்கப்படுகிறது. பணியிட வசதிகளும் மிக்ககேவலமானவை. அமெரிக்காவில், கடுமையான சட்டங்களுக்கு இடையே இந்த நிலைமை யோசித்து பாருங்க நம்ம ஊரில் என்ன நடக்கும் என்று.

சிறிது நாட்களுக்கு முன்னர் ஒரு வலைதளத்தை பார்க்க நேர்ந்தது (பெயர் சரியாக நினைவு இல்லை), அதில் இரு கம்பெனிகளின் பெயரை கொடுத்தால் அந்த இரு கம்பெனிகளுக்கும் பொதுவான நிர்வாகிகள் யார் என்று சொல்லும். அதாவது இரு கம்பெனிகளிலும் பெரும் அளவு பங்கு வைத்து இருப்பவர்கள் யார் என்று சொல்லிவிடும். ஒரு curiosity இல் கோக் மற்றும் பெப்சி கம்பெனிகளின் பெயரை கொடுத்தால் பாதிக்கும் மேற்பட்ட பெரும் பங்குதாரர்கள் இரு கம்பெனிகளிலும் முதலீடு செய்து இருக்கின்றனர். நான் பார்த்த வரையில் பெரும்பாலான நிறுவனங்களில் இது தான் நிலைமை. இது மாதிரியான நிலைமையில் வாடிக்கையாளர்களுக்கு நியாயமான விலை எப்படி கிடைக்கும்?

அமெரிக்காவில் இன்னொரு விஷயத்தை கவனித்தால் தெரியும் ஒவ்வொரு கம்பெனிக்கும் தனி தனி ஏரியா ஒதுக்கப்பட்டு இருக்கும், பெப்சி அமெரிக்காவின் ஒரு பகுதியில் ஆதிக்கம் செலுத்தும் கோக் இன்னொரு பகுதியில், ஒரு கம்பெனி இன்னொரு கம்பெனியின் ஏரியாவில் அடக்கியே வாசிக்கும். இது மாதிரி வாடிக்கையாளர்களின் தலையில் மிளகாய் அரைக்கும் வேலை நிறைய நடக்கும்.

அமெரிக்காவில் இருப்பவர்கள் கவனித்தார்களா என்று தெரியவில்லை. பெரும்பான்மையான கடைகளில் பிரபலமான Brand பொருட்களை விட அந்த கடைகளின் சொந்தமான Brand பொருட்களுக்கு நிறைய விளம்பரங்கள் கொடுத்து அதை promote செய்கிறார்கள். நிலைமை இன்னும் மோசமாகி costco போன்ற கடைகளில் ஒரு சில வகைகளில் அவர்களின் brand (kirkland என்று நினைக்கிறேன்.) பொருட்களை தவிர வேறு எதுவும் இல்லை. மக்களும் வேறு வழியின்றி அந்த பொருட்களை வாங்கிச்செல்கின்றனர். இதன் மூலம் வாடிக்கையாளர்களுக்கும் ஆப்பு உற்பத்தியாளர்களுக்கும் ஆப்பு.

கோக் மற்றும் பெப்சியின் வருகையால் இந்தியாவில் அழிந்த குளிர்பான சிறு குளிர்பான தொழிற்சாலைகளின் கதைகள் நமக்கு தெரியாதது அல்ல. மேலும் ஒரு கால கட்டத்தில் இந்த குளிர்பானங்களில் உடலுக்கு தீமையான பொருட்கள் இருக்கின்றன என்று தெரிந்த பொழுது வேறு வழியே இல்லாமல் இதையே குடிக்க நேர்ந்த அவலமும் நமக்கு தெரியாதது இல்லை. தொலைதூர நோக்கோடு பார்த்தால் சில்லரை வணிகத்தில் வெளிநாடு முதலீடு என்பது மிகவும் ஆபத்தானது அது எவ்வகையிலும் பயன் அளிக்காது.